عنوان : امپراتوری سر افکنده

دسته : سیاست 

این یادداشت در سایتهای زیر لینک شده است : 

پایگاه تحلیل و خبر سیاسی باصر

بهترین های حرف تو 

در هنگام تلاش برای بررسی مسائل مختلفی که ارائه تحلیلی از آن در این فضای رسانه ای سرکوب گرانه در جامعه بین اللمی ، به شدت آزار دهنده است ، نگاه به هر سو ، نقطه کانونی لنزها را به سمت دستهایی می برد که اتفاقاً خیلی آشکار شده اند .

مرور حوادث و حواشی ِ  ژنو 2 ، مذاکرات هسته ای ایران ، درگیری های اوکراین ، منازعات سودان جنوبی ، نبردهای الانبار عراق و ... ، همه و همه رد پاهایی محکم از تلاشهای آمریکا جهت حفظ نفسهای پایانی اش در مسند امپراتوریست .

به طور مشخص این رزوها جمهوری اسلامی ایران وارد بازی هوشمندانه ای  با آمریکا و غرب شده است که به شدت دلهره و آشفتگی را در اظهارات و اقدامات سران آنها ، هویدا ساخته است . گرچه ایالات متحده آمریکا تلاش می کند هرچند با حرکتهایی بسیار تکراری و نخ نما ، جانی دوباره برای نفسهای آخرش پیدا کند ولی اینبار ، سدی مستحکم و قدرتمند برای برچیدن ریشه های این استکبار جهانی ، در مقابلش قد علم نموده است .

ورود ایران به بازی هسته ای که اتفاقاً در فضای افکار عمومی داخل کشور با جریان سازی هایی هم همراه بوده ، بر خلاف ادعای برخی از مفسران ، فرصتهای بی نظیری را هم برای نقش آفرینی در این فضای مه آلود منطقه برای جمهوری اسلامی فراهم آورده است . در همان نقطه ابتدایی این بازی ، لرزه ای به جان کشورهایی حامی آمریکا در منطقه افتاد ، که دست و پاهایشان را در وضعیتی شبیه به گره های ملوانی قرار داد .

ری تکیه تحلیل گر نام آشنای شورای روابط خارجی آمریکا و متخصص مسایل ایران در این خصوص نظر جالب توجهی دارد ، وی می گوید " این احتمال که دیپلماسی هسته‌ای، آمریکا و ایران را  در منطقه به یکدیگر نزدیک می‌کند، باعث شده تا هراسی غیرعادی جهان عرب را فرا بگیرد. با توجه به سابقه طولانی بی‌اعتمادی بین دو کشور، این مسله مضحک به نظر می‌رسد. با این وجود این نگرانی در میان حاکمان عرب، با پیشرف در رسیدن به توافق نهایی بر سر برنامه هسته‌ای تهران تشدید شده است. آمریکا هیچ وقت قادر نبوده کنترل تسیلحات را بدون توهم دنبال کند و همواره بر تقدیس طرف‌های مذاکره خود اصرار و از میانه‌روها استقبال کرده و در پی یافتن زمینه‌های مشترک برآمده است. چالش امروز آمریکا دفاع از تاریخ خود و رسیدن به یک توافق هسته‌ای با ایران همزمان با نفی جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی است " .

اقداماتی این چنینی از سوی جمهوری اسلامی ایران بدون تردید نظریه استراتژی به چالش کشیده شده آمریکا از سوی ایران در منطقه را بسیار تقویت می کند . همانطور که مقام معظم رهبری هم فرمودند ، آمریکا یک امپراتوری سر افکنده در منطقه است که دیگر توانایی  اعمال نظم در خاورمیانه را ندارد . سران کاخ سفید هم به این مسئله رسیده اند که دیگر توانایی تغییر سریع تاکتیک های خودخواهانه در خاورمیانه و استفاده از آن به نفع خود را ندارند . در این میان جمهوری اسلامی ایران با پیش برد سیاستهایی چند جانبه و چند سویه ، به طور هماهنگ ، آمریکا را دچار سرگیجه دیپلماتیک کرده است .  بازیگردانی بی نظیر ایران در مسئله سوریه حتی نشست ژنو با این هیاهوی رسانه ای را که به واقع یک نمایش سیاسی بود ، به یک جلسه دیدار بی نتیجه تبدیل کرد .

آمریکا در این اوضاع و احوال سعی می کند ضمن گفتگو با ایران بر سر مسائل هسته ای ، افزایش ضریب نفوذ ایران در منطقه را نیز کنترل نماید که البته با حال و روز این روزهای متحدان آمریکا در منطقه ، هدف دوم بیشتر به یک رویا می ماند .

به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران توانسته است با یک اتخاذ یک رویکر مناسب ، از شدت مسئله امنیتی شده هسته در سازمان ملل متحد بکاهد . غلامعلی خوشرو معاون سابق وزارت امورخارجه در این خصوص می گوید " باید فعالیت های هسته ای صلح آمیز خود را در مسیر توسعه  و امنیت کشور پیگیری کنیم . خوشبختانه توافق ژنو کمک کرد تا حساسیت های امنیتی- سیاسی  موضوع کم شود  و بر ابعاد  فنی و حقوقی تکیه شود.  امیدوارم که بتوانیم پس از این تفاهم، فضای تهدید آمیز را به یک فضای همکاری در منطقه و  فرا منطقه تبدیل کنیم. سیاست خارجی ایران ظرفیت کلانی برای تامین منافع و امنیت کشور دارد. نباید اجازه دهیم سیاست ما قربانی و گروگان جوسازی های جهانی شود "

 جمهوری اسلامی ایران اکنون در ابتدای این مسیر قرار دارد . بدون تردید باید بیشترین استفاده را ازاین موقعیت ها برد ، از یک سو ماهیت و سرشت واقعی برنامه صلح آمیز هسته ای خود برای افکار عمومی دنیا بیشتر هویدا ساخت و از سوی دیگر  ضمن گسترش روابط خارجی خودمان را در ابعاد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ، اقدامات سلطه جویانه و خودخواهانه آمریکا در منطقه را چالش کشید .

 اینکه  ایران از موقعیت  ویژه و بسیار مهمی در منطقه بر خوردار است دیگر بر هیچ ملت یا دولتی پوشیده نیست ، جمهوری اسلامی ایران می تواند با افزایش هوشمندانه نفوذ خود در جریان سازی های منطقه ای و به همراهی خواندن کشورهای دیگر در این مسیر ، نقش پر رنگ خود در تحولات خاورمیانه را به روزهای اوج خود برساند ، روزهایی که در آن رهبر بلامنازع منطقه باشد و آنگاه است که دیگر باید با صدای بلند فاتحه ای برای حضور آمریکا در منطقه خواند .